टुक्रा टाक्री ( गजल )

         

नगरुं प्रेम भन्छु , गरिहाल्दोरैछु

दुखको भवसागरमा, पसिहाल्दोरैछु

दोबाटोमा भेट्यो,आँखा जुध्छ,मुटु पोल्छ

फेरी त्येही मायाजालमा  फ़सिहाल्दोरैछु

लेखक [कविता ]

लेखक

कलमले घोटेर चलाएको जिन्दगी
मसी जस्तो घिसारी यँहासम्म आउँदा
सेतो कागज युद्दभुमी लाग्छ
कुनै भिक्टोरिया क्रशको लोभमा होइन
आफुलाई आफै लडाकु झैं लाग्छ

कतै चिहानघर
आफ्नो रुचि,इच्छा, चाहनाको
बसन्त शिशिर जस्तो
शिशिर उजाड मरुभूमि जस्तो
बेमौसमी झरीको थोपा
जिन्दगीमा पर्दा बेला बेला
यत्ति हो पाएको मैले
त्यो कथाकथित आत्मसन्तुष्टि

दाँया फलामे काँडेतार
बाँया अन्धो डण्डा
कुनै धारिलो धारमा हिंडे जस्तो
बडो होश पुर्याउँ भन्दा भन्दै
होश घुमाउँदा वा जानी जानी
बिर्सिदा
यत्ति हो जिन्दगी देख्दा देख्दै
आँखामा पट्टि हाली गरेको एक यात्रा .....!!!!   
 

नयाँ कोठा [कबिता]

नयाँ कोठा

अपरिचित भित्ताहरु

प्रत्येक भेटमा स्वागत पनि

नगरे जस्तो

मैले मित लाउन नसकेको

यो नँया परीबेश

यो नँया कोठा ।

मेरो नँया साथी

पुरानो टेबल नँया पोलिसले टल्काइएको

किचनर्याक बिना शिसाको

ठुलो रहरले किनेको

एउटा डबल लोबेड

अरु भन्टाङ्भुन्टुङ

ठुला झ्यालका द्र्‍श्य परिधी

मैले चिह्याएर हेर्न नसक्ने

पल्लो घरको झ्याल

अनी अलग अलग अनुहार

म आफु भिझ्न नसक्ने

हो यो नयाँ कोठा

मैले चिन्न नसक्ने भएको

यो हावा, घाम,पानी अनी धरातल

म नँया कोठामा नँया मान्छे

वा पुरानो कोठामा नँया मान्छे

म भर्खरै कोठा सरेको

एक आम मान्छे ।

लालबन्दी शृंखला [ कविता ]

                                               लालबन्दी शृंखला

                                                  यो निर्जीव खाल्टोमा
                                                  शिशिरले पात खाएपछी
                                                  घामले माटो चुसेपछी
                                                  चैते कुइरो दिउँसै लाग्दा
                                                  म अझै सम्झन्छु लालबन्दी ।

                                                  यी खोक्रे बोक्रे दुनियाँमा
                                                  परीधानी यो राजधानिमा
                                                  कोइ घाम छेक्ने क्रिम लाउँछन ।
                                                  गर्मिमा बाउला सर्ट लाउँछन
                                                  मलाई प्रेम छ यो सँग
                                                  यसको चुम्बनले कालो बन्दा
                                                  म अझै सम्झन्छु लालबन्दी ।

                                                  हरियो परीयो देख्दा
                                                  डाँडाकाँडाबाट हेर्दा
                                                  थानकोट काटेका हावा
                                                  मेरै जस्तै लाग्छन ।
                                                  कालोकत्रा र सिमेन्टी गन्धको बानी छ
                                                  तर हर बर्षाती सुगन्धी माटोमा
                                                  म अझै सम्झन्छु लालबन्दी ।

                                                  अब त धेरै घुमे सुइ यी नाडिमा
                                                  तर बर्षाती ननिलिएका बाडिमा
                                                  भुलबस फस्दा
                                                  खुल्ला खुट्टा माटोमा पर्दा
                                                  सिरसिरे पानीमा जबरजस्ती रुज्दा
                                                  बर्षाती बिन्दु आँखामा पर्दा
                                                  म अझै सम्झन्छु लालबन्दी ।

                                                  कहिले काँही बांगेटिंगेका डाँडामा
                                                  बचेँकुछेका अली अली वन देख्दा
                                                  भित्र भित्र अझै भित्र सघनता खोज्न
                                                  मन लाग्छ ।
                                                  जान्दा जान्दै बाटो भुल्दा
                                                  अपरिचित रुखहरुका माझ
                                                  एक्कासी सानो भयले त्रासी बन्दा
                                                  म अझै सम्झन्छु लालबन्दी ।

                                                  तिमीलाई रिस उठ्ला लालबन्दी !
                                                  तर म अझै छु तिम्रो बन्दी
                                                  ति पशुपती डुल्दा
                                                  पितृले सन्तान डुलाउँदा
                                                  सन्तानले पितृ डुलाउँदा
                                                  आश्रमी वृद्धवृद्धा देख्दा
                                                  ती वृद्ध शरीरलाई सहारा
                                                  दिउँ दिउँ लाग्छ ।
                                                  तै तिमीलाई सम्झन्छु
                                                  मेरो पञ्चतत्व तिमी हौ
                                                  म डुलेँ वा तिमीले डुलायौ
                                                  म खेलेँ वा तिमीले खेलायौ
                                                  म हाँसे वा तिमीले हँसायौ
                                                  म सुतें वा तिमीले सुतायौ
                                                  मलाई बोक्ने काँध तिनै हुन
                                                  ती जिर्ण हुँदा
                                                  म भावनाले जिर्ण शहरमा छु
                                                  भरिभराउ तर रित्ता शहरमा छु
                                                  बिशालु शहरमा छु
                                                  तर आशा छ तिम्रो लागि केही ल्याउनेछु ।

                                                  सिमेन्टी जंगल मेरो जेल हो
                                                  एउटा ढोका र दुई झ्यालमा छ संसार
                                                  त्यँहाबाट देखिने दृश्य विश्वो हो
                                                  ती पुरापुरा कृतिम छन
                                                  त्यो देखिने फुल पनि
                                                  यी जेलनेलले जक्डिएर स्वतन्त्र
                                                  हावा चुस्न मन लाग्दा
                                                  म अझै सम्झन्छु लालबन्दी ।

 

                                                  तिम्रो छिमेकी भएर बग्ने
                                                  बागमतीलाई बलात्कार गर्ने
                                                  शहरमा छु म
                                                  तिम्रो काखमा जिउँने काला
                                                  बर्णे सन्तानलाई तिरस्कार गर्ने
                                                  शहरमा छु म
                                                  हो, मलाई रिस उठ्छ
                                                  कुन्यु राखेर सिँहदरबार जलाउँ झै लाग्छ
                                                  तर बुझ्छु तिमी शान्तिप्रिय छौ
                                                  कोमल , ममतामयी छौ
                                                  सत्तासपनाबादिले चौकी हान्दा
                                                  तिमी डराएको अनुभब छ मलाई
                                                  तिमी काँपेको अनुभब छ मलाई
                                                  तिमीसँगै काँपेको मन र शरीर हो मेरो
                                                  तिमी रोएर कराएको अनुभब छ मलाई
                                                  तिमीसँगै रोएको अनुभब छ मलाई

                                                   सानै भएपनी दियो र नामै भएपनी
                                                   शान्तीको गीत गाउँदा
                                                   ती मण्डला घुम्दा
                                                   सिँहदरबार यसो हेर्छु
                                                   तिम्रा निबेदनपत्र झ्यालबाट फालिन्छन
                                                   तिमीलाई थिचेर,कुल्चेर उठेका
                                                   महल पड्काउँ झै लाग्दा
                                                   म तिम्रै अनुहार सम्झन्छु लालबन्दी ! 

                                                            0   0   0
  

हल्ला सुने ! सानु [ गजल ]

                                 


                                    हल्ला सुनें  ! सानु

                               मलाई छाडि अर्कै साथी खोज्दै छौ रे तिमी
                               यै मंसिरमा उसकै डोली चड्दै छौ रे तिमी
                               हात समाइ कसम खा'को बिर्सियौ कि शायद
                               मलाई छाडि अन्तै नाता जोड्दै छौ रे तिमी

                               याद मेरो पिँडा दिने काँडा भएर होला
                               चिनो मेरो ढुङ्गा हानी फोड्दै छौ रे तिमी

                               माया मैले तिमीलाई दिन नसकेरै होला
                               मृगतृष्णामा अचेल गती छोड्दै छौ रे तिमी

                               तिम्रा रहर मेरो झुप्रोमा नअटाएरै शायद
                               विच यात्रामा आफ्नो बाटो मोड्दै छौ रे तिमी

                               मेरा लागि ठाँउ कतै नभएरै त होला
                               नाम मेरो मुटुबाट मेट्दै छौ रे तिमी ।

                                0.................0.................0
  

  

प्रिया: नजाउ छोडि - कविता

                                प्रिया: नजाउ छोडि

                            कोही त भनिदेउ
                            यो सपना हो भनेर 
                            कुनै डरलाग्दो फिल्म चलिरहेछ हलमा 
                            बरु यो ठीक छ ।
                            बरु भन, म ठट्टा गरिरहेछु ।

                            के भयो ? भन मलाई
                            त्यो शुर्य भोली पश्चिमबाट उदाउँछ बरु
                            त्यो जुन भोली तिम्रो घरको छतमा ओर्लिन्छ बरु
                            तिम्रो कोठाको प्लास्टिकको फुल भोली
                            आफुलाई असली भएको पाउँछ बरु
                            भन प्रिया, तिमीले परबाट देखेको त्यो इन्द्रेनी
                            तिम्रो सुत्ने कोठामा हर विहान तिमीलाई स्वागत गर्नेछ ।
                            तिमी यती भन बस, प्रिया के भयो तिमीलाई ?

                           तिम्रो नयनमा बर्षायाम !
                           मेरो सम्पूर्ण जिवनको अन्त्य हो ।
                           तिम्रो गुलाबी मुस्कान !
                            मेरो बसन्त ऋतूको आगमन
                           म सक्दिन उदासी हेर्न तिम्रो मुहारमा
                           छ अरु के लौ भन प्रिया यो यो संसारमा
                           मेरो तिमी र तिम्रो साथ बाहेक ?


                          नरोउ प्रिय, नमार मलाई
                          सँगै देखेका ती सपनाहरु, ती कसम
                          ती विश्वास, ती भविश्यका सुन्दर कोपिला ।




                          तिमी भन मात्र, म गरौँला
                          तिमी हाँस मात्रा, म रोऔँला
                          हात समाउ यी मेरा एक्लिएका असुन्दर
                          तिम्रो प्रतिक्षामा उजाड उजाड यो जिन्दगी ।
                          नछोड साथ, बरु भन मलाई के भयो प्रिय ?


                          कोही त रोक, छेक यो बाटो
                         हे पहाड आइज तँ मेरो आँगनमा
                         हे काँडा सुत उस्को बाटोमा
                         हे हावा आज किन तँ यती मौन, आइज
                         देखा तेरो ताण्डब
                         हे गगन खोइ तेरो त्यो गर्जन ?



                        बिन्ती प्रिया भन मलाई
                         के मा बुझेन मन ?
                        के पुगेन?
                        तिमी भन मात्रा.......
                        म संसारै उल्ट्याइदिन सक्छु !
   
                          0..........0..........0